در سال ۱۳۵۰ خورشیدی، به‌عنوان نقطه عطفی در تاریخ توان‌بخشی ایران، مهندس گرانقدر مصطفی میرزایی به همراه یکی از دوستان خود به استخدام انجمن توان‌بخشی درآمدند. در آن زمان، سایه‌ی بیماری پولیومیت یا همان فلج اطفال، که نوعی بیماری حاد ویروسی با اثرات مخرب بر دستگاه گوارش و گاهی دستگاه عصبی مرکزی است، بر جامعه‌ی ایران سنگینی می‌کرد. به همین سبب، نیاز مبرمی به طراحی و تولید کفش‌های طبی و بریس برای کودکان مبتلا به این بیماری حس می‌شد. انجمن توان‌بخشی با هدف بهبود شرایط زندگی این افراد، درست در همان روزهای حساس تأسیس شد. در راستای ارتقاء دانش فنی لازم، جناب میرزایی و تعدادی از کارکنان با استعداد این انجمن به مرکز فنی هلال‌احمر، که آن زمان به شیروخورشید شهرت داشت، اعزام شدند. تیم اعزامی به مدت دو سال تحت نظر کارشناسان کارآزموده بین‌المللی که به نام‌های مستر ویلی از سازمان ملل، مهندس آوانسیان، مهندس تفرشی و دکتر فیوضات شناخته می‌شدند، آموزش‌های تخصصی دریافت کردند. در آن دوران، رشته‌ی ارتوپدی فنی هنوز به عنوان یک رشته‌ی آکادمیک شناخته نمی‌شد و این امر، چالشی بزرگ برای تیم محسوب می‌شد. پس از اتمام دوره‌ی آموزشی، این کادر متخصص در بیمارستان شفا به‌عنوان تکنسین بریس مشغول به کار شدند و به صورت مداوم و مستمر، تا زمان انقلاب اسلامی به تولید کفش‌های طبی و بریس پرداختند. با وقوع انقلاب اسلامی، احساس نیاز به تولید قطعات در داخل کشور به سرپرستی جناب میرزایی و تیمشان شکل گرفت. آنان با اراده‌ای استوار بر آن شدند که خود عهده‌دار تولید تمامی قطعات مورد نیاز شوند و این لحظه، به‌عنوان اولین جرقه‌ی شکل‌گیری توان‌ارتو در ذهن مهندس میرزایی نقش بست. با راه‌اندازی خط تولید توان‌ارتو، انقلابی در عرصه‌ی تولید قطعات مورد نیاز برای بیماری‌هایی چون پولیومیت در میهن عزیزمان ایجاد شد. این اقدام نه تنها به توان‌ارتو فرصتی برای آشنایی با قطعات بیشتر اعطا کرد بلکه موجب شد تا این مجموعه به اولین شرکت تولیدکننده‌ی مفاصل ارتز و پروتز در ایران تبدیل گردد. بدین ترتیب، تلاش‌های خستگی‌ناپذیر مهندس میرزایی و تیم ایشان نه‌تنها نشانی از پیشرفت علمی و صنعتی کشور بود، بلکه یادآور تعهد و همت حقیقی انسانی در راستای خدمت به هموطنان نیازمند نیز به شمار می‌رفت.